Εις το παράδοξο και μανιακό αίμα της Ολυμπιάδος απέδιδε ο κατόπιν αρχηγός της ανθρωπότητος τον χαρακτήρα του.Το ότι πέρασε σ’αυτά τα μέρη ο Αλέξανδρος μια εποχή της λιγοστής ζωής του,ότι λούστηκε στα νερά της λίμνης και κυνήγησε στο Δρίσκο,αρκούν για να κάνουν ιστορικά τα Γιάννενα.Διότι υπήρξε ο μεγαλύτερος και ευγενέστερος από τους κατακτητές όλων των εποχών,ο μόνος που δεν έφερε καταστροφές.Έκαμε έργο πολεμικό κι ειρηνικό συγχρόνως.
Πρώτος αυτός έδειξε πραγματική αγάπη για τους λαούς που νίκησε,βοήθησε τον νικημένο να γίνει νικητής μέσα στο κοσμοπολίτικο κράτος του.
Αν δεν πέθαινε τόσο γρήγορα,θα οργάνωνε ελληνικά όλη την Ασία,στην οποία είχε επιβληθεί όχι με τα όπλα παρά μόνο με την προσωπικότητα του.Όταν έπιασε αιχμάλωτο το χαρέμι του Δαρείου,αντίκρυσε τη βασίλισα που ήταν τόσο ωραία που την ονόμασε ο ίδιος “βάσανο οφθαλμών”.Οι υπασπιστές τον παρακίνησαν να την πάρει στην σκηνή του,μα ο Αλέξανδρος αποκρίθηκε ότι “βασιλικότερο να νικά κανείς τον εαυτό του παρά τους εχθρούς” και δεν
την άγγιξε.
Κατακτητή-φιλόσοφο μόνο η Ελλάς μπορούσε να παραγάγει.
Ο Αλέξανδρος είναι το τελειότερο άνθος της αρχαιότητος,αυτός που μπόρεσε με την ένταση της μεγαλοφυϊας του να απλωθεί και να καταντήσει μοίρα των λαών.
Η δημιουργική δύναμις του ελληνισμού ρίχνει μαζί του όλη την ορμή της στην Ανατολή, με την αδηφαγία του πεινασμένου που βρίσκει πολλή και εύκολη τροφή.Σε πενήντα χρόνια μέσα,από την μαγεία του Αλεξάνδρου,παρουσιάζονται τόσα πρωτότυπα μυαλά όσα ποτέ αργότερα δεν θα συγκεντρωθούν,ωσάν η ένωσις της Ανατολής με την Δύση να ερέθισε πάλι το νου της φυλής.Μα το πυροτέχνημα σβύνει γρήγορα.Τον ερχόμενο αιώνα δεν υπάρχει πλέον ένας σημαντικός Έλλην.Η Ανατολή τους έχει καταπιεί όλους.
Ο Αλέξανδρος έκανε καλό σε ξένους λαούς με την δαπάνη της Ελλάδος,που εφθάρει.Τα παιδιά της μετανάστευσαν σχεδόν όλα στα βάθη της Ανατολής,κι όταν ήλθαν οι Ρωμαίοι,κατέκτησαν την Ελλάδα χωρίς αντίσταση,αφού δεν υπήρχαν πολίτες να την υπερασπιστούν.Όλη η γη ήταν τότε ύπο τους Έλληνες,μα για την παλαιά Ελλάδα,τη γριά μητρόπολη,κανείς δεν ενδιαφέρθηκε.
Ο Αριστοτέλης διηγείται ότι κάποια μέρα που δίδασκε τον Αλέξανδρο την ύπαρξη απειρίας κόσμων στον ουρανό,τον είδε να δαγκώνει τα χείλια του.Τον ερώτησε γιατί πικραίνετε κι εκείνος του απάντησε:“Διότι αυτούς δεν μπορώ να τους κατακτήσω!”.Αν του ήταν δυνατό,θα σκορπούσε τον ελληνισμό ως τα άστρα,τόσο πιο εύκολα όσο δυνατότερα τραβούν τους Έλληνες τα ξένα μέρη.
Από το βιβλίο του Χρήστου Ζαλοκώστα “Γύρω από την Ελλάδα”-Έκδοση 1935
Πρώτος αυτός έδειξε πραγματική αγάπη για τους λαούς που νίκησε,βοήθησε τον νικημένο να γίνει νικητής μέσα στο κοσμοπολίτικο κράτος του.
Αν δεν πέθαινε τόσο γρήγορα,θα οργάνωνε ελληνικά όλη την Ασία,στην οποία είχε επιβληθεί όχι με τα όπλα παρά μόνο με την προσωπικότητα του.Όταν έπιασε αιχμάλωτο το χαρέμι του Δαρείου,αντίκρυσε τη βασίλισα που ήταν τόσο ωραία που την ονόμασε ο ίδιος “βάσανο οφθαλμών”.Οι υπασπιστές τον παρακίνησαν να την πάρει στην σκηνή του,μα ο Αλέξανδρος αποκρίθηκε ότι “βασιλικότερο να νικά κανείς τον εαυτό του παρά τους εχθρούς” και δεν
την άγγιξε.
Κατακτητή-φιλόσοφο μόνο η Ελλάς μπορούσε να παραγάγει.
Ο Αλέξανδρος είναι το τελειότερο άνθος της αρχαιότητος,αυτός που μπόρεσε με την ένταση της μεγαλοφυϊας του να απλωθεί και να καταντήσει μοίρα των λαών.
Η δημιουργική δύναμις του ελληνισμού ρίχνει μαζί του όλη την ορμή της στην Ανατολή, με την αδηφαγία του πεινασμένου που βρίσκει πολλή και εύκολη τροφή.Σε πενήντα χρόνια μέσα,από την μαγεία του Αλεξάνδρου,παρουσιάζονται τόσα πρωτότυπα μυαλά όσα ποτέ αργότερα δεν θα συγκεντρωθούν,ωσάν η ένωσις της Ανατολής με την Δύση να ερέθισε πάλι το νου της φυλής.Μα το πυροτέχνημα σβύνει γρήγορα.Τον ερχόμενο αιώνα δεν υπάρχει πλέον ένας σημαντικός Έλλην.Η Ανατολή τους έχει καταπιεί όλους.
Ο Αλέξανδρος έκανε καλό σε ξένους λαούς με την δαπάνη της Ελλάδος,που εφθάρει.Τα παιδιά της μετανάστευσαν σχεδόν όλα στα βάθη της Ανατολής,κι όταν ήλθαν οι Ρωμαίοι,κατέκτησαν την Ελλάδα χωρίς αντίσταση,αφού δεν υπήρχαν πολίτες να την υπερασπιστούν.Όλη η γη ήταν τότε ύπο τους Έλληνες,μα για την παλαιά Ελλάδα,τη γριά μητρόπολη,κανείς δεν ενδιαφέρθηκε.
Ο Αριστοτέλης διηγείται ότι κάποια μέρα που δίδασκε τον Αλέξανδρο την ύπαρξη απειρίας κόσμων στον ουρανό,τον είδε να δαγκώνει τα χείλια του.Τον ερώτησε γιατί πικραίνετε κι εκείνος του απάντησε:“Διότι αυτούς δεν μπορώ να τους κατακτήσω!”.Αν του ήταν δυνατό,θα σκορπούσε τον ελληνισμό ως τα άστρα,τόσο πιο εύκολα όσο δυνατότερα τραβούν τους Έλληνες τα ξένα μέρη.
Από το βιβλίο του Χρήστου Ζαλοκώστα “Γύρω από την Ελλάδα”-Έκδοση 1935
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου